ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το πιθάρι του Πυθαγόρα το πρώτο θεατρικό έργο για παιδιά της Μαρίας Χίου,
γράφτηκε έχοντας ως στόχο να εισαγάγει εύκολα και διασκεδαστικά τα παιδιά στην
αρχαία ελληνική φιλοσοφία μέσω μιας περιπετειώδους ιστορίας που εκτυλίσσεται τη σημερινή εποχή στη Σάμο, γενέτειρα του Πυθαγόρα. Το έργο μεταλαμπαδεύει
σημαντικά μηνύματα στους θεατές όπως, η ομορφιά της ειλικρίνειας, η δύναμη της συγγνώμης, η ιερότητα της φιλίας και η σοφία της φύσης.
Από Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021 στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία είναι
Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και παραγωγή της A PRIORI www.a-priori.gr
Υπόθεση
Η Νάνω, ο Δημοσθένης, η Αργυρώ και ο Φανούρης βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια
υπόθεση αρχαιοκαπηλίας! Ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα, ένα μικρό πιθάρι του 6 ου αιώνα π.Χ., έχει κλαπεί από το σημείο ανασκαφών στη Σάμο και λίγο-πολύ είναι όλοι τους ένοχοι! Τι έχει συμβεί; Σε τι ανακαλύψεις θα τους οδηγήσει αυτή η περιπέτεια; Και τι σχέση έχει με όλη αυτή την ιστορία ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας;
Ποιοι παίζουν;
Ιωάννα Δαρμή, Αλέξανδρος Καναβός, Μαριλέττα Κυριαζή, Κωνσταντίνος Τσουμπάρης
Ποιοι είναι οι δημιουργοί;
Κείμενο: Μαρία Χίου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου www.mariafilippoudesign.com
Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Τσέκος
Στιχουργική: Μαγδαληνή Παλιούρα
Κίνηση/Χορογραφίες: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Creative Agency: GridFox www.gridfox.gr
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού www.pearpr.com
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Πού παίζεται: Θέατρο Αλκμήνη (Κεντρική Σκηνή)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Φανούρης: Τα λάθη, καμιά φορά, είναι απαραίτητα όπως… όπως η βροχή για τα λουλούδια. Η σιγανή βροχή, αυτή που τα ξεπλένει από την σκόνη του δρόμου και τα κάνει να φαίνονται πιο όμορφα!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως, μέσα από τα λάθη μας, γινόμαστε τελικά όλοι καλύτεροι! Μυρμήγκια, άνθρωποι, μικροί, μεγάλοι…
Φανούρης: Ο Πυθαγόρας έλεγε πως η φιλία είναι το πιο όμορφο, το πιο ζεστό πράγμα στον κόσμο! Πως ο φίλος είναι το άλλο μισό του εαυτού μας και πως πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα. Και τα καλά και τα κακά! Έλεγε ακόμη πως η φιλία είναι τόσο σημαντική και τόσο ιερή που μοιάζει με… με νόμο!»
Δημοσθένης: Με νόμο;
Φανούρης: Ναι, αλλά αυτός είναι ένας όμορφος νόμος! Ο Νόμος του Κόσμου που κρατάει όλα τα πράγματα ενωμένα! Τους πλανήτες με τα αστέρια, το βουνό με τη θάλασσα, τον ουρανό με τη γη και όλους τους ανθρώπους μαζί, σαν αγαπημένα αδέρφια!
Κριτικές στο athinorama.gr
Thanos Pap
Μία παιδική παράσταση διαφορετική από αυτές που συνήθως παρακολουθούμε. Αξιέπαινοι όλοι οι συντελεστές της παράστασης για τη σκηνοθεσία, τις ερμηνείες όλων των ηθοποιών και τη μουσική επένδυση, που συνθέτουν ένα αποτέλεσμα άρτιο και ολοκληρωμένο, όμως θα σταθώ κυρίως στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση του παιδιού – θεατή από την ίδια τη θεματική της παράστασης, που φιλοδοξεί να φέρει σε (μία πρώτη) επαφή τα παιδιά μας με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αποφεύγοντας όμως τον “διδακτισμό”, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα και σε μας τους γονείς διατυπωμένες από τα αρχαία χρόνια οικουμενικές και πανανθρώπινες αξίες, τις οποίες, αν δεν ξεχνούσαμε τόσο στην καθημερινότητά μας, μάλλον ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός… Τα παιδιά μου αναμφίβολα πέρασαν υπέροχα και ωφελήθηκαν από αυτή την παράσταση (ίσως όμως όχι τόσο όσο εγώ!!!). Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα για τα παιδιά μας (και τους γονείς τους).
Chdovas
Μια πάρα πολύ όμορφη παράσταση με ωραίες ερμηνείες, συναρπαστική πλοκή, πολύ καλή σκηνοθεσία που περνάει τα ηθικά διδάγματα αλλά και τα ιστορικά γεγονότα με πολύ άμεσο τρόπο. Είχε χιούμορ και έξυπνο σενάριο. Δεν ξέρω ποιος πέρασε πιο καλά, εγώ ή τα παιδιά μου;
Αντωνίου Χ.
Καταπληκτικό θεατρικό για παιδιά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
KXS
Άψογη παράσταση. Γέλιο μηνύματα και ερμηνείες. Διδακτικό κείμενο πολύ καλή πλοκή. Τα παιδιά μου το ευχαριστήθηκαν και εγώ μαζί τους.
Συνέντευξη
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στη Λία Τσεκούρα (κριτικό θεάτρου και μουσικοπαιδαγωγό) με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Το πιθάρι του Πυθαγόρα» και δημοσιεύθηκε στη σελίδα kifissianorthcity.gr, πατήστε εδώ.
Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στη συγγραφή ενός θεατρικού έργου για παιδιά;
Ο κυριότερος λόγος ήταν η επιθυμία μου να επικοινωνήσω μαζί τους. Βλέπετε, τα παιδιά είναι οι πιο ανιδιοτελείς αποδέκτες κάθε έργου. Διακατέχονται από ειλικρίνεια και αυστηρότητα και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που κάθε δημιουργός θα πρέπει να αισθάνεται εξαιρετικά αμήχανος όταν τους απευθύνεται αλλά και εξαιρετικά περήφανος όταν καταφέρνει να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον. Τα παιδιά είναι σοφά πλάσματα. Ένας στίχος ενός αγαπημένου μου τραγουδιού λέει πως δεν μπορείς να τους κρυφτείς γιατί έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Πόσο αληθινή είναι η συγκεκριμένη φράση! Πολύ αληθινή! Και για αυτό όλοι εμείς που θέλουμε να τους προσφέρουμε παραμύθια, θεατρικά ή τραγούδια, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί. Το έργο μας οφείλει να είναι αυθεντικό, να οξύνει τη φαντασία και να μιλάει στη γλώσσα τους με σεβασμό και απλότητα.
Τι λέει το «Πιθάρι του Πυθαγόρα» στα παιδιά και σε εμάς για την Ελλάδα του χθες και του σήμερα;
Η Ελλάδα του χθες ήταν όντως μαγευτική. Στα χώματά της βάδισαν άνθρωποι σπουδαίοι, αναζητητές της αλήθειας για τους οποίους η σύγχρονη Ελλάδα αρέσκεται να κομπάζει. Αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μία φράση μέσα από το θεατρικό που απαντάει επαρκώς στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι η κουβέντα που λέει η μικρή Νανώ στον φίλο της, τον Δημοσθένη. Κάποια στιγμή που ήταν θλιμμένη και θυμωμένη του είπε: «Τελικά… νομίζω πως δεν έχει καμία σημασία να γνωρίζουμε τι δίδαξε ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και όλοι αυτοί οι σπουδαίοι Έλληνες αν… αν μετά κάνουμε του κεφαλιού μας. Θέλω να πω, ποιος ο λόγος; Μόνο και μόνο για να λέμε πως είναι σωστά και να κάνουμε τους έξυπνους στους άλλους;» Αυτό που ήθελε ουσιαστικά να εκφράσει η Νανώ μέσα από το παράπονό της είναι πως η φιλοσοφία δεν είναι γνώση. Είναι στάση ζωής, είναι τρόπος ζωής, είναι κάτι που δίδασκαν αυτοί τότε και οφείλουμε να εφαρμόσουμε και εμείς σήμερα.
Ωστόσο μέσα από «το πιθάρι του Πυθαγόρα» ξεπηδούν αξίες παγκόσμιες (και όχι μόνο ελληνικές), πανανθρώπινες, που δεν εγκλωβίζονται. Αλήθειες όπως η αξία της ειλικρίνειας, η ζεστασιά της φιλίας, η σοφία της φύσης, η υπευθυνότητα και το θάρρος σπάνε τα στενά όρια του τόπου και του χρόνου.
Τι διαβάζετε αυτή την εποχή;
Η αλήθεια είναι πως αυτόν τον καιρό καταπιάνομαι με πολλά διαφορετικά πράγματα αναζητώντας έμπνευση και υλικό τόσο για ένα μυθιστόρημα ενηλίκων που ετοιμάζω όσο και για μια ακόμη ιδέα που έχω αναφορικά με το παιδικό θέατρο. Ενδεικτικά λοιπόν θα πω πως διαβάζω το βιβλίο του Εδουάρδου Συρέ «Οι μεγάλοι μύσται» – μόνο και μόνο γιατί το είχε μελετήσει και η ηρωίδα της οποίας τη μυθιστορηματική βιογραφία ετοιμάζω – αλλά και διάφορους θρύλους – παραμύθια που τοποθετούνται στον μέσο μεσαίωνα.
Μας δίδαξε κάτι η περιπέτεια της πανδημίας;
Δεν μπορώ να πω αν μας δίδαξε κάτι σε συλλογικό επίπεδο γιατί δεν το γνωρίζω. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, πολύπλοκοι αλλά και μοναδικοί εμείς οι άνθρωποι που ο καθένας, εκτός από τις δυσκολίες ή ακόμη και τις τραγικές απώλειες που βιώνει, συνειδητοποιεί και άλλα πράγματα αποκομίζοντας διαφορετικά οφέλη. Είναι η λεγόμενη πείρα της ζωής που, ως γνωστό, κάθε άλλο παρά κατακτιέται εύκολα. Ωστόσο, αν θα τολμούσα να πω μια πρώιμη γνώμη που στηρίζεται περισσότερο στη διαίσθηση παρά σε κάποια εξακριβωμένη γνώση, αυτή θα ήταν η εξής: Πιστεύω πως η κοινωνία μας, έτσι όπως τη γνωρίζουμε βασισμένη στον άκρατο υλισμό, τον εγωκεντρισμό και την ιδιοτέλεια, δεν μπορεί να εξακολουθήσει να υπάρχει. Έχω την εντύπωση πως αργά αλλά σταθερά συντελείται μία αλλαγή και πως ο κορωνοϊός, παρ’ όλα αυτά, ήταν μια καλή ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πως βαδίζουμε όντως πάνω σε ένα λανθασμένο μονοπάτι. Η επιστροφή μας στο ορθό είναι ζήτημα ατομικό και συλλογικό ταυτοχρόνως (όπως ακριβώς και η αντιμετώπιση της πανδημίας) με την έννοια πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει και να αλλάξει μοναχός του τον τρόπο που δρα και σκέφτεται αλλά και να αντιληφθεί πως έχει απόλυτη ανάγκη τον διπλανό του. Όταν θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, τότε θα αντιληφθούμε πως η αλληλεγγύη και η σύμπνοια είναι έννοιες πολύτιμες, αγαθά που αδιαμφισβήτητα μας λείπουν και που ποθούμε διακαώς.
Εσείς φιλοσοφείτε καθόλου;
Μα όλοι μας φιλοσοφούμε! Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, είτε το εκφράζουμε είτε όχι, φιλοσοφούμε! Κι αυτό γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να έλκεται από το ωραίο. Και δεν είναι απαραίτητο οι πάντες να μελετούμε την αρχαία ελληνική γραμματεία -όχι πως θα βγούμε ζημιωμένοι αν το κάνουμε – ωστόσο πιστεύω πως αρκούν κάποιες στιγμές να μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας για να έρθουν στην επιφάνεια οι σκέψεις εκείνες που έχουν τη δύναμη έστω και στιγμιαία να μας μεταμορφώσουν, που μπορούν να μας δείξουν πως μέσα στη ησυχία του μυαλού αναδύεται μία γνώση, μια πολύτιμη γνώση ήδη κατακτημένη από όλους! Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ο Πυθαγόρας (ο εμπνευστής της λέξης «φιλόσοφος») αγαπούσε τόσο τη σιωπή…
Σύνδεσμοι
Ραδιοφωνική Συνέντευξη στο Αθήνα 9,84FM.